Dziś będzie nieco terapeutycznie. Dawno nie pisałam o tym, nad czym w tej chwili pracujemy. Skupiamy się przede wszystkim na ćwiczeniach koordynacji wzrokowo-ruchowej oraz orientacji przestrzennej. Oczywiście duży nacisk kładziemy na terapię logopedyczną, bo w zasadzie na niej zależy nam najbardziej. Antek, jak wiecie ma 6 lat i jest komunikatywny w stopniu znacznym :) Ale wciąż zdarza się, że jego mowa nawet dla nas jest niezrozumiała i nad tym pracujemy. Od końca czerwca przez całe wakacje będziemy w kompleksowej terapii, ale o tym następnym razem. 

Celem ćwiczeń przeprowadzanych w domu jest usprawnienie percepcji słuchowej i doskonalenie koordynacji wzrokowo-ruchowej. Wielokrotnie wspominałam o tym, że zajęcia domowe to połowa sukcesu. Piszecie, że są żmudne, że wymagają wysiłku, że dzieci nie chcą z Wami ćwiczyć. To normalne. Wiadomo bowiem, że zajęcia z mamą w domu, to  zupełnie co innego, niż zajęcia w gabinecie. Zwracam jednak waszą uwagę na to, że zajęcia domowe to czas nie tylko na zabawę, ale i przede wszystkim  na budowanie relacji. Uwierzcie, u mnie często wygląda to tak, że w domu aż prosi się o posprzątanie, a ja siedzę na podłodze z Antkiem i maluję obrazki. Moi domownicy już zaakceptowali taki stan :) Są bowiem rzeczy ważne i ważniejsze. A bałaganem i ogólnym chaosem przestałam się przejmować. Nie ucieknie :/
Przejdźmy do ćwiczeń. 


ćw. 1

Na ścianie przyklejam obrazek. Proszę Antka aby zapamiętał wszystko co na nim było. Następnie zdejmuję obrazek i pytam o różne przedmioty jakie się na nim znalazły. Np. czy na obrazku było drzewo? czy pod drzewem stał chłopiec? ( w ten sposób powtarzamy także przyimki, które wciąż nam się mylą.) 




Takie zapamiętywanie z obrazka jest doskonałym ćwiczeniem pamięci. Ostatni w czasie ćwiczeń matematycznych zadaniem Antka było pokolorowanie takiej ilości kulek jaka była wymagana cyfrą. Antek pokolorował i powiedział, że kolory odpowiadają kolorom tęczy. Zwróćcie uwagę na rząd 3 i kolejność kolorów.





ćw. 2
 To rozpoznawanie dźwięków. Słuchanie dźwięków znanych z otoczenia ( płyta CD ) np.: szum wiatru, szum lecącej wody z kranu, odgłosy wiejskiego podwórka, odgłosy miasta itp. Antoś rozpoznaje dźwięk  kładąc klocek na ilustracji symbolizującej dany odgłos. Powtarzamy te czynność tylko tym razem ponownie odtwarzamy poznane dźwięki i prosimy o zapamiętanie kolejności w jakiej po sobie występują. Następnie dziecko ma ułożyć ilustracje w takiej kolejności, w jakiej usłyszało te dźwięki. 


ćw. 3. 
Chodzenie po linie.  Układam na podłodze długi sznurek i proszę, aby Antek po nim przeszedł, tak  jakby szedł po linie wiszącej nad ziemią, noga za nogą. Zwykle towarzyszy nam przy tym dużo śmiechu.

ćw. 4. 
Znajdź różnicę. Zadaniem Antka jest wyróżnienie głosek w opozycjach fonologicznych.  Czytam pary wyrazów, które Antek powtarza i następnie wyróżnia głoski, którymi te wyrazy się różnią: góry- kury, wagon- wazon, żal- szal, bije- pije, tam- dam, rasy- razy, kosa- koza, banan- baran, las- lis, kos- kot itp. 

Tyle u nas :)

Pisałam ostatnio o ośrodku w Krośnie, który swoją drogą, robi wiele dobrego dla niesłuszków nie tylko z Podkarpacia. Ucieszył nas bardzo fakt, że do Krosna zawita technik obsługujący ustawienia implantu, bowiem droga do Poznania jest naprawdę daleka. Umówiliśmy się z przemiłą Panią na wizytę i zostało tylko odliczać dni do wyjazdu. Przy tzw. okazji dowiedziałam się, że potrzebujemy skierowania od laryngologa bądź audiologa i muszę je dostarczyć jak najszybciej. Mój wrodzony optymizm mówił mi, że wszystko będzie dobrze. No cóż... Nie z naszą służbą zdrowia.
 Chodziło o skierowanie nas do poradni specjalistycznej na rehabilitację dzienną na oddział audiologii i foniatrii. Oczywistym jest, przynajmniej dla każdego zdrowo myślącego człowieka, że przy użytkowaniu implantu ślimakowego, uzyskanie takiegoż skierowania jest formalnością. Bardzo się jednak pomyliłam. Dzwoniłam niemal do wszystkich gabinetów laryngologicznych w zasięgu 100 km od naszego miejsca zamieszkania - wszyscy, dosłownie wszyscy nam odmówili, sugerując że gdybyśmy na stałe byli ich pacjentami, to wtedy nie byłoby problemu. Toteż mówię, że jesteśmy pod opieką laryngologiczną Poznania i gdy tylko się coś dzieje jedziemy tam.- To proszę wziąć skierowanie z Poznania -  usłyszałam. szczerze mówiąc, o ile Krosno nie robiło absolutnie żadnych problemów i wizyta przebiegła pomyślnie, o tyle nerwy związane z tym papierkiem odebrały mi resztki wiary w nasz system. Zdesperowana udałam się więc do mojego lekarza rodzinnego i poprosiłam o pomoc. Ten, widząc co się dzieje, po prostu zadzwonił do swojego kolegi i skierowanie było gotowe następnego dnia.