Trudne nasze przypadki....

To, że pojawiamy się troszkę rzadziej, wynika przede wszystkim z braku wolnego czasu. Oczywiście to nie znaczy, że pracujemy mniej. Wręcz przeciwnie,wróciliśmy do codziennych ćwiczeń (godzina w domu i godzina w przedszkolu). Ale, niestety, nie wszystko wygląda różowo. Antek zaczyna się buntować, a do ćwiczeń musimy go zachęcać ze zdwojoną siłą. Wszystko już było, wszystko zna lub po prostu mu się nie chce... W domu mówi, że od nauki jest Ciocia Madzia (logopeda w przedszkolu), zaś w przedszkolu, że jest zmęczony bo ćwiczy z mamą w domu. Oczywiście cieszy mnie fakt, że Antek zyskał już łatwość w porozumiewaniu się. Ale ta łatwość właśnie spowodowała zniknięcie granicy komunikacyjnej i... świetne samopoczucie. Bo skoro wszyscy rozumieją co mówię i jak mówię, to chyba już wyćwiczyłem wszystko z czym miałem problem. Ot, takie rozumowanie 4-latka :)

Od jakiegoś czasu, choć całkiem niedawno, zaczęliśmy ćwiczyć odmianę wyrazów. W tej chwili skupiamy się na szkoleniu dopełniacza i biernika. W praktyce wygląda to tak:

Pytanie: Co ma dziecko?

Odpowiedz: Dziecko ma butelkę.

P: Co to?

O: To cień.

P: Czyj cień?

O: Cień koguta.

Przy okazji udało nam się zrobić kilka ćwiczeń na percepcję wzrokową i zapamiętywanie:

Ćwiczenie polega na pokazaniu dziecku jednego elementu i schowaniu go. Później  prosimy, aby dziecko wskazało, gdzie ukrył się szukany wzór.

Wydaje się, że zapamiętywanie mamy opanowane do perfekcji. Antek zapamiętuje wszystko i wszystkich ze zdwoją siłą czasem nas mocno zaskakując. Ostatnio, będąc drugi raz w okolicy której nie znał, bez pomocy wskazał prawidłową drogę do domu. A więc efektem naszych ćwiczeń jest m.in. świetna orientacja przestrzenna.

Piękny wrzesień dla nas to przede wszystkim długie spacery i aktywny odpoczynek. Przy tak zwanej okazji udało nam się znaleźć to i tamto :).