Ostatni szlif od Antka :)

 I od Mamy...

Dziś na zajęciach ćwiczyliśmy przede wszystkim analizę wzrokową, bowiem funkcje wzrokowe muszą być także poddawane stymulacji :). Naszym (i chyba nie tylko naszym) problemem były tzw. odwroty. To doskonały moment na to, aby wyłapać skłonności dyslektyczne i w porę im zaradzić. Kiedy więc Antek widział np. obrazek z kotem i miał przyłożyć do niego taki sam, robił to w różny sposób, często odwracając obrazek bokiem lub "do góry nogami". Oczywiście cieszymy się z faktu, że dziecko bezbłędnie odnajduje taki sam przedmiot na obrazku, jednak musimy kontrolować w jaki sposób określony element jest przyporządkowany do wzoru. To uporczywe odwracanie i powtarzanie w konsekwencji wyeliminuje tzw. odwroty. Temu zadaniu towarzyszą także inne ćwiczenia, które dziś wykonywaliśmy np. szukanie takiego samego obrazka spośród 6 niemal identycznych w różnym położeniu:

Ciekawym ćwiczeniem, które Antkowi bardzo przypadło do gustu, jest także wyszukiwanie tzw. różnic i odpowiadanie na pytanie: czego brakuje?

Na koniec robiliśmy różne rodzaje ćwiczeń układania wg wzoru. Czasem w tym ćwiczeniu posługujemy się klockami, czasem kształtami przez nas stworzonymi, a czasem po prostu rysujemy.

My rodzice dzieci zdrowych, nawet nie zdajemy sobie sprawy, jak kluczową rolę w rozwoju dziecka odgrywa prawidłowo rozwinięta mowa. My, rodzice dzieci z niedosłuchem, wiemy to doskonale. Nie od dziś wiadomo, że wady wymowy utrudniają naukę szkolną, a nawet przyczyniają się do trudności w pisaniu i czytaniu. Często nauczyciele niesłusznie postrzegają takiego ucznia jako mniej inteligentnego. Dlatego tak ważne jest, by rodzice nie lekceważyli  nawet niewielkich nieprawidłowości w rozwoju mowy swego dziecka. Dziś, tak się dobrze składa, że w każdym przedszkolu pracuje logopeda, który diagnozuje i prowadzi terapię mowy u dzieci, które tego potrzebują. Nigdy nie należy ignorować jego wskazówek a wykorzystywać je do samodzielnej pracy w domu. Taka współpraca logopedy z rodzicem jest najważniejsza. Wspólnie bowiem można wypracować dwa razy więcej :).

Dziś pokażę jedną z naszych ulubionych zabawek edukacyjnych, która nie tylko wpływa na rozwój mowy, ale co bardzo ważne także stymuluje myślenie przestrzenne, logiczne oraz utrwala konsekwencje działań. Oto układanka z figurami geometrycznymi. Pomimo tego, że jest zalecana od 3. roku życia, my wprowadziliśmy ją nieco wcześniej. Antek ją uwielbia, a ja wykorzystując ten fakt, ćwiczę (nie ćwiczę tylko bawię się) z nim przynajmniej kilkanaście minut dziennie. Układanka składa się z 4 podstawek, gdzie każda zawiera określony wzór: jedna trójkąty, druga kółka i trzecia kwadraty. Ostatnia podkładka zawiera wszystkie 4 figury na które składa się różna liczba klocków. Zadaniem Antka jest nie tylko poprawne ułożenie figury, ale nazwanie jej oraz policzenie elementów z których się składa.

Na koniec dziękuję za smsy, telefony i wizyty osobiste;) Serdecznie dziękuję także mojej klasie 1a za pamięć, życzenia i kwiaty. To cudowne uczucie wiedzieć, że mogę Kochani na Was liczyć...

Na dzisiejszych zajęciach ćwiczyliśmy motorykę małą. Okazuje się, że zajęcia logopedyczne to nie tylko nazywanie obrazków i czytanie - tu informacja dodatkowa - ośrodek mowy w mózgu zlokalizowany jest blisko ośrodka odpowiedzialnego za precyzyjne ruchy ręki, stąd przy dzieciakach z zaburzeniami komunikacji ważne są ćwiczenia właśnie tego typu. My staramy się różnicować nasze zajęcia, dziś wrzucaliśmy koraliki do słoiczka. Niby nietrudne ćwiczenie, ale gdy wykonuje się je na czas lub na wyścigi, staje się nie tylko ciekawe, ale i wymagające dużego skupienia.




i jeszcze przygotowanie do nauki matematyki - ćwiczenia pojęcia i liczby. Wydawało nam się, że Antek już w wieku 3 lat  umie liczyć do 10. Okazało się, że pojęcie liczby było dla niego dość abstrakcyjne, dlatego nie liczył tylko recytował. Teraz biegle liczy do 5, umiejąc dopasowywać określoną ilość elementów do odpowiedniej cyfry. U nas najlepiej przy tego typu ćwiczeniach sprawdzają się proste układanki drewniane. Nie są to wyszukane pomoce edukacyjne, niemniej bardzo pomocne.
I kolejne ćwiczenie analizy wzrokowej i nazywania. To jedno z naszych ulubionych. Dziś ćwiczymy na układankach płaskich, wynika to bowiem z zaawansowanego stopnia trudności. Zaczynaliśmy jednak, kiedy Antek miał niespełna roczek, wtedy wykorzystywaliśmy do tego zabawki przestrzenne, czyli tzw. wrzucanki. I znowu dodam, że w toku rozwoju dziecka nie doceniamy tego typu zabawy, a szkoda, bo rozwija ona w sposób doskonały spostrzegawczość i percepcję. No i oczywiście wprowadza nazewnictwo figur, kolorów itd.

  A teraz trochę o dzisiejszym dniu...
Dzień Matki. To dla mnie dzień zupełnie wyjątkowy. Mam w sobie takie głęboko zakorzenione przekonanie, ze to ja powinnam dziękować moim dzieciom za to, że są :). Pamiętam ten ogromny lęk, że może nam się nie udać... Tymczasem macierzyństwo okazało cudowną, ale i trudną drogą. Za każdym razem, gdy zamiast cierpliwie tłumaczyć drę się na chłopców, kiedy zmęczona po całym dniu pozwalam na granie w tanki, albo warczę na usłyszane po raz setny 'Mamo!!!' za każdym razem mam ogromne poczucie winy. Zwłaszcza, gdy słyszę Antkowe Fofam Cię i Olkowe Mamuś jesteś najlepsza. Jestem. Trzymam się w pionie, chociaż życie kilka razy powaliło mnie na kolana. Wstaję, Prostuję się. Walczę. I nie jest to żaden heroizm. A kiedy płaczę na przedstawieniu w przedszkolu wiem, że było warto. Jest warto. Właśnie po to, aby obchodzić tak wyjątkowy dzień w roku :).

Tym razem spędziłam ten dzień na wycieczce z Olkiem. Nie powiem, żebym była jakoś szczególnie zachwycona tym pomysłem, okazało się jednak, że był to całkiem udany wyjazd :). Razem ze wszystkimi dziećmi pierwszokomunijnymi byliśmy w pięknej Kalwarii i Wadowicach. Troszkę wzruszeń, kupa śmiechu i duże zaskoczenie, bowiem okazało się, że jako mamy naszej klasy 3c tworzymy całkiem zgrany team. Kiedy wróciliśmy, były całusy i prezenty od moich chłopców.

PS. Aha! Mamy (razem z Martusią) to szczęście posiadania najcudowniejszej Mamy na świecie! Oto wyraz naszej miłości :).

Malowanie i rysowanie to cudowny sposób nie tylko na relaks, ale przede wszystkim na wyćwiczenie ręki, prawidłowej umiejętności trzymania ołówka czy kredki, a także świetny sprawdzian cierpliwości. My z chłopcami rysujemy bardzo dużo. Wynika to przede wszystkim z zamiłowań Olka, który zaczyna rysować całkiem fajnie (jako polonista nie lubię tego słowa, ale nie znajduję fajniejszego :). To nasze rysowanie często przybiera formę niezłej zabawy. Oczywiście przy tak zwanej okazji powtarzamy kolory, kształty, formy, rysowanie po śladzie i przenoszenie (ja rysuję np. jakiś kształt, a zadaniem Antka jest dorysowanie pozostałych elementów tak, aby powstał np. jeż). Jest też kreatywnie, czyli rysujemy to, co nam w danej chwili w duszy gra. A oto efekty wspólnej pracy:

Tak naprawdę to mieliśmy bardzo dużo szczęścia. Na naszej drodze spotkaliśmy logopedkę Madzię. Niepozorna. Śliczna i miła. Zastanawiałam się, jak taka drobinka poradzi sobie z niekoniecznie grzecznym, i nomen omen niesłuchającym :) Antkiem. I tu zaskoczenie. Żelazna konsekwencja. Profesjonalizm. Absolutny brak pobłażania i jasno zarysowane granice. Do tego serce na dłoni. No cóż - Madzia rozkochała w sobie nie tylko Antka, ale i nas.

Ćwiczenia z Madzią są bardzo efektywne. Być może dlatego, że współpraca między nami jest bardzo ścisła. To co jest wprowadzane na zajęciach (zawsze ktoś z nas w nich uczestniczy) powtarzamy sukcesywnie sami w domu. Nie jest to jakoś nad wyraz trudne, bo rehabilitujemy Antka od 6. miesiąca życia, więc chłopak jest przyzwyczajony, a przede wszystkim bardzo to lubi. Godzinne zajęcia, powinny być zróżnicowane, najlepiej gdy kolejne ćwiczenia zmieniają się co minimum 10 minut. Dziś zamieszczam post z zajęć domowych prowadzonych przez Madzię.

Zaczęliśmy od ćwiczeń koncentracji, czyli układania wg. wzoru. Wykorzystujemy do tego kolorowy panel z klockami (niezwykle popularna i bardzo niedoceniana zabawka terapeutyczna). Zadaniem dziecka jest przeniesienie wzoru z kartki na plansze i ułożenie klocków w określonej konfiguracji kolorystycznej, figurowej i powtarzalnej.


















Nawiązującym do panelu powtórzeń jest ćwiczenie polegające na  układaniu obrazka wg wzoru. Wykorzystujemy do tego różnego rodzaju rozsypanki tematyczne. My aktualnie uczymy się części ciała. Zadaniem Antka jest nie tylko ułożenie poprawne danego obrazka, ale i nazywanie poszczególnych części ciała oraz wskazywanie ich. Szczególną uwagę zwracamy w tym ćwiczeniu na używanie liczby mnogiej, co dla "ślimaczków" jest wyjątkowo trudne.

Jestem gorącą zwolenniczką nauki czytania już od najmłodszych lat. My stosujemy oczywiście metodę czytania globalnego, ale nie tylko.  Wprowadziłyśmy już wszystkie samogłoski, które Antek rozpoznaje czyta i pisze. Teraz sukcesywnie dołączamy do nich spółgłoski na zasadzie powtarzalności i paradygmatów. Znamy już spółgłoski P, M, B, L, zaraz będziemy wprowadzać W i F. Robimy to na zasadzie ćwiczeń:

Tak wyglądały dzisiejsze zajęcia. Dodam, że Antek był naprawdę dziś nieznośny i prawie cały czas pokazywał, jak jest zmęczony. W końcu dał temu wyraz, zasypiając w kilka minut tuz obok nas na kanapie:)
I na koniec tekst dnia Olka:

Zapraszam Was do mojego świata. Nie będzie to zwyczajny blog. Raczej zapis naszych doświadczeń i postępów w rehabilitacji Antka. Chciałabym jednak, żeby stał się on inspiracją dla rodziców dzieci nie tylko z implantami ślimakowymi. Wpadłam bowiem na pomysł (a właściwie podpowiedziały mi to panie z ośrodka rehabilitacyjnego w Poznaniu), aby opisywać metody i ćwiczenia, jakimi prowadzimy Antosia.

Antek robi duże postępy w nauce mowy, ale co ważne, jego rozwój intelektualny wyraźnie przewyższa wiek 4 lat.  Niezwykłe jest to, że wszystkie ćwiczenia, jakie wykonujemy,  wynikają z obserwacji i możliwości percepcyjnych naszego dziecka. Bardzo satysfakcjonuje nas fakt, że ćwiczenia przynoszą zadowalające efekty. Właśnie dlatego postanowiłam się nimi podzielić. Są to ćwiczenia ogólnorozwojowe, polegające na sekwencjach i w dużej mierze nawiązujące do Metody Krakowskiej. Stymulują lewą półkulę mózgu do wytężonej pracy, co ma nie tylko przełożenie na prawidłowy rozwój mowy, lecz także, a może przede wszystkim, ułatwia dziecku zapamiętywanie, kształtuje umiejętność logicznego myślenia i skupienia się nad wykonywanym zadaniem, poprawia koncentrację, rozbudza zainteresowanie nauką, wzmaga kreatywność i... mogłabym tak wyliczać w nieskończoność. Zalet tego typu ćwiczeń jest tak dużo, że ciężko je wszystkie wymienić. Niemniej należy dodać, że my prowadzimy stymulację Antka od 6. miesiąca życia. To ważne, aby zacząć pracę z dzieckiem jak najwcześniej. I od razu dodam - nie chodzi tu o wychowywanie pokolenia geniuszy :) - wzrost poziomu inteligencji u Antka to naprawdę tzw. efekt uboczny. Chodzi przede wszystkim o ułatwienie dziecku przyswajania wiedzy i rozbudzenia w nim chęci do nauki.

Jestem pewna, że gdyby mój syn Olek, który ma w tej chwili 9 lat, urodził się jako drugie dziecko, po niesłyszącym Antku, prowadziłabym go tą samą metodą. Dziś być może nie zmagalibyśmy się z dysleksją. Czekam na Wasze komentarze i pytania :).