Z racji tego, czym się w tej chwili zajmuję, dużo czasu spędzam na uczeniu się :) To prawda co mówią, że człowiek uczy się przez całe życie. Przy okazji jednak, przyszło mi do głowy, że kolejne szkolenie, jakie mam poprowadzić dla rodziców może dotyczyć mnemotechnik skierowanych do dzieci w wieku późnoprzedszkolnym i wczesnoszkolnym. To trudne i naukowe pojęcie dotyczy ni mniej ni więcej uczenia dziecko zapamiętywania. To ułatwia, a przede wszystkim, uprzyjemnia naukę. Bo przecież nie chcemy, żeby dziecko, które właśnie idzie do szkoły zraziło się do nauki od razu. My z Antkiem ćwiczymy na kilku technikach, to oczywiście nie tylko kwestia wyboru, ale i troszkę przymusu ze względów rehabilitacyjnych. Nie mniej techniki o których dziś opowiem, przynoszą dość szybko dobre rezultaty zwłaszcza, gdy są one dobrą zabawą z mamą, a nie przykrym obowiązkiem szkolnym. Pamiętajcie! Wszystko co robimy jest skierowane w stronę dziecka, ma mu ułatwić pewne etapy rozwoju, pozwolić na swobodne kształtowanie. Jedna z mam napisała do mnie kiedyś, że jej zdaniem naukę czytania i pisania dziecko powinno rozpocząć w szkole, nie w domu. To specyficzna opinia i choć się z nią nie zgadzam :) to szanuję takie stanowisko. Moim zdaniem jednak, nie chodzi o to, abyśmy na siłę uczyli dziecko czytać i pisać wcześniej niż przewiduje to rozwój jego funkcji poznawczych. Chodzi o swoistego rodzaju inwestycję, która zaprocentuje tym, że na późniejszym etapie edukacji, dziecko samodzielnie będzie radziło sobie z trudnościami i z łatwością będzie przyswajało program szkolny.

Do rzeczy. 

Pamiętajmy o tym, że umysł  dziecka rozpoczynającego naukę w szkole jest szczególnie otwarty i chłonny na rejestrowanie nowych informacji. Dzieje się tak dlatego, że małe dzieci mają bardzo dobrze rozwiniętą tzw. pamięć mimowolną. Potrafią na przykład zapamiętać długi fragment wiersza, nie rozumiejąc nawet jego treści.

Pod koniec wieku przedszkolnego u dzieci pojawia się natomiast pamięć dowolna, która w wieku szkolnym zaczyna dominować nad mimowolną. Wraz z pojawieniem się pamięci dowolnej intensywniej rozwija się myślenie logiczne, wzrastają kompetencje poznawcze oraz gotowość do świadomego stosowania mnemotechnik – sposobów ułatwiających zapamiętywanie, przechowywanie i przypominanie sobie informacji. Z tego powodu mnemotechniki doskonale sprawdzają się w codziennym życiu dzieci.

Mnemotechniki to sposoby zapamiętywania poprzez wszystkie zmysły: wzroku, słuchu, smaku, dotyku i węchu. Za ich pomocą dzieci łatwiej i szybciej opanowują niezbędne informacje.

W mnemotechnikach wykorzystuje się rymowanki, obrazki szyfrowane, opowiadania, żarty, ruch, kolor. Pozwala to uniknąć nudy.

W procesie dydaktycznym efekty kształcenia są bardzo ważne, ale nie można zapominać o tym, że najważniejszy jest rozwój dziecka. Bardzo istotne jest, aby temu rozwojowi towarzyszyły pozytywne emocje. Do optymalnego rozwoju dziecku potrzebne są zatem miłość, wsparcie i poczucie bezpieczeństwa. W tym kontekście to my rodzice właśnie powinniśmy współuczestniczyć w rozwoju i nauce dziecka np. podczas codziennych domowych zabaw. Nie mniej ważne jest również budowanie u dziecka poczucia własnej wartości poprzez dostrzeganie i docenianie jego sukcesów oraz nieszczędzenie mu przy tym pochwał i zachęt do dalszej pracy PAMIĘTAJ O CHWALENIU!

Oto metody, którymi pracuje z Antkiem. To tylko kilka z bardzo wielu o których będę mówiła na szkoleniu :)

1. Łańcuszki skojarzeń 

Mnemotechnika, która polega na tworzeniu kolejno własnych skojarzeń, składających się w ciąg przyczynowo – skutkowy. Elementy łańcucha łączą się ze sobą, tworząc opowiadanie lub historyjkę. Ważne, aby historyjka rozwijała wyobraźnię i zawierała sporą dawkę fantazji. My korzystamy z historyjek obrazkowych te bowiem dla nas stwarzają najlepszą możliwość operowania słowem. Ale nie tylko. Świetnie do tego zadania sprawdzają się Kości opowieści. to cudowny sposób na zabawę w skojarzenia.

2. Pantonima

Metoda polegająca na uczeniu się poprzez ruch i zabawę. Szczególnie polecam ją pierwszoklasistom, u których potrzeba ekspresji jest bardzo duża. Metodę tę można wykorzystać do nauki cyfr czy alfabetu (np. zadaniem ucznia jest przedstawienie za pomocą swojego ciała danej cyfry lub litery). My uwielbiamy tę zabawę , Antek przedstawia litery i cyfry w sposób mistrzowski, czasem wykorzystując do tego różne elementy wyposażenia domu :)

3. Nauka wierszyków i piosenek

Dla nas ta dziedzina jest trudna. Zwłaszcza, jeżeli chodzi o artykulacyjne powtarzanie ze słuchu. Antoś ma z tym jeszcze trudność i jak to dziecko szybko się zniechęca. ale pracujemy nad tym, świetnie u nas sprawdza się w tym ćwiczeniu Babcia o anielskiej wręcz cierpliwości :) 

Ta mnemotechnika kształtuje pamięć (głównie słuchową). Może być połączona z ruchem. Polega na uczeniu się przez dzieci tekstów rymowanek, które ułatwiają zapamiętywanie. Im wierszyk lub rymowanka bardziej zabawna i ciekawa, tym lepiej, ponieważ na dłużej pozostanie w pamięci dziecka.

Oczywiście technik i ćwiczeń jest dużo więcej. Ale o nich będzie już mowa "na żywo". Zapraszam!

Długo się zastanawiałam, czy to odpowiednie miejsce do zawarcia tego typu wpisu. Czy w ogóle o tym pisać... no ale przecież nie mogę w żadnej mierze pozostać obojętna na to, co się wydarzyło nad Białą. Wydaje mi się, pewnie znów naiwnie, że gdyby więcej osób wyraźnie wyraziło swój sprzeciw, bylibyśmy w zdecydowanej przewadze. Z drugiej strony, ciężko się dziwić, że ludzie wolą milczeć, aniżeli narażać się na wyzwiska i obelgi.

Ja mówię zdecydowane nie ksenofobii, rasizmowi, antysemityzmowi czy jakiemukolwiek przejawowi nienawiści. Osoby (choć nazywanie ich w ten sposób mnie mierzi) skandujące Modlitwę Pańską, z ust których melodyjnie popłynęły słowa nienawiści, wrogości i obelg dumnie nazywają się Armią Boga. Bez komentarza. Ciekawe ilu z nich wie, jeżeli w ogóle mają o czymkolwiek pojęcie, że nasz świat od zarania dziejów kształtowany jest zarówno przez osoby heteroseksualne, jak i homoseksualne. Oczywiście,  kultura, sztuka czy literatura, mogłyby się obejść bez wielkich nazwisk. O jakież zdziwienie zapanowałoby na twarzach wielu, gdyby dowiedzieli się np. że jednym z oskarżonych o utrzymywanie stosunków homoseksualnych z niejakim Jacopo Saltarellim był sam Leonardo da Vinci. Oskar Wilde trafił na dwa lata ciężkich robót za bliskie kontakty z innymi mężczyznami. Nasza literatura tez obfituje w postaci o odmiennej orientacji. Wystarczy tu przytoczyć tylko kilka nazwisk rozpoczynając od Lechonia, przez Iwaszkiweicza, Witkacego (?) na Marii Dabrowskiej kończąc. Jakie znaczenie dla nas ma ta wiedza? Dziś? Czy inaczej patrzymy na ich twórczość? Jakież to jest straszne, że uzurpujecie sobie prawo do rozstrzygania, kto jest ok, a kto nie. Co Was to obchodzi, kto jakie życie seksualne prowadzi? Co Wam do tego? Jakim prawem wnikacie w czyjeś życie? Znam wielu homoseksualistów. Nigdy, żaden z nich nie zachowywał się obscenicznie. NIGDY.

Chciałabym móc was zapytać, was którzy rzucacie kamieniami: kto następny? Ludzie o innym kolorze skóry? A może my, niepełnosprawni? W końcu nie pasujemy do obrazu zdrowego, silnego, pełnej krwi Polaka. Naród musi być silny. Naród musi być zdrowy. Oto niektóre z haseł obrońców normalności. Otóż chcę wam coś powiedzieć: Obraziliście mnie i moje uczucia religijne. Uczucia w ogóle. Szydziliście z mojej wiary. Pokazaliście młodym najgorsze oblicze, jakie może mieć człowiek. Spójrzcie sobie w twarz. Choć pewnie to niewiele zmieni. Żeby zobaczyć zło, trzeba najpierw umieć dawać dobro. Słowo dla was niezrozumiałe. Aha. I jeszcze jedno. Tak radośnie powołujcie się na Pismo Święte. Radzę je najpierw przeczytać. Po słowach: Miłuj bliźniego swego... nie ma ALE POD WARUNKIEM, ŻE...

Tyle. Wybaczcie - musiałam.